Hen, hun of zij

• ik jij hij wij jullie zij
• je tu il nous vous ils/elles
• I you he we you they
• ich du er wir ihr sie,
  allemaal persoonlijke voornaamwoorden die onderwerp kunnen zijn.

Veel Nederlanders hebben moeite met de 3e persoon meervoud: zij (ze),  waarmee je dan meerdere mensen bedoelt. Een zin als:
*We begonnen goed aan de wedstrijd, maar toen hun onze spits afschermden werd het toch nog moeilijk.
wordt door veel mensen niet als fout ervaren. Dat is ie wel, anders stond er geen * voor: hun  is in deze zin onderwerp van  afschermden (*hun schermden af). Maar zoals je boven in het rijtje hebt gezien: daar staat geen hun in. De correcte zin zou zijn:
We begonnen goed aan de wedstrijd, maar toen zij/ze onze spits afschermden werd het toch nog moeilijk.

De verwarring ontstaat omdat je met zij, ze, hen en hun steeds bedoelt: een groep mensen over wie je praat / voorwerpen waarover je praat.

De grammaticale functie bepaalt welke vorm je moet gebruiken:

• ZIJ = Onderwerp
• HEN = Lijdend voorwerp + ALTIJD na een voorzetsel
• HUN = Meewerkend voorwerp (of een ander indirect object)

Hun als onderwerp (degene die de handeling verricht) is altijd fout

Als je twijfelt of je met een onderwerp te maken hebt, vervang de 3e  persoon dan eens door een 1e  persoon (zie schema). Niemand haalt het in zijn hoofd om

*Ons zitten altijd te zeuren          te zeggen.
Dáár kies je voor de onderwerpsvorm wij, dan moet je dat ook bij de 3e persoon doen:
Zij zitten altijd te zeuren,             dus.

Wanneer is hun wél goed?

Je gebruikt het persoonlijk voornaamwoord  hun  altijd als meewerkend voorwerp (als een groep mensen wat krijgt of als je hun iets vertelt): Ik geef hun  een schouderklopje. ZIE OOK: 3-plaatsige werkwoorden    

Bij deze werkwoorden kies je altijd voor HUN:

Ze passen namelijk allemaal in deze zinsconstructie:     - Ik kan HUN iets ...     
"iets" is al lijdend voorwerp, dus HEN kan echt niet; er kan maar 1 LV bij een zelfstandig werkwoord staan.

1. COMMUNICATIE-woorden, zoals:

meedelen, schrijven, vertellen, voorlezen, vertellen, zeggen, vergeven, verwijten, zweren, tonen, smeken, verzoeken, vragen, bevelen, gelasten, voorschrijven, aanbevelen, aanraden, afraden, voorstellen, beloven, leren.
     
2. Woorden die lijken op GEVEN (of het tegenovergestelde), zoals:
aanbieden, afstaan, bezorgen, brengen, geven, gunnen, leveren, nalaten, schenken, sturen, toedienen, toestaan, betalen, lenen, overhandigen, verkopen  (afpakken, ontnemen, onthouden, ontzeggen, beletten).

Hun om aan te geven van wie iets is

Je kunt hun  ook gebruiken als bezittelijk voornaamwoord: Dat is hun goed recht. (Van wie is dat recht? Het is HUN goed recht)

Wanneer is hen altijd fout en hun goed?

1. In zinnen met een naamwoordelijk gezegde: daar is geen handeling, dus kan niemand die handeling ondergaan (en dat is de functie van een lijdend voorwerp).
   1. Dat cadeau komt HUN bekend voor.
   2. De Eiffeltoren was HUN te hoog
2. In passieve zinnen; het onderwerp ondergaat daar al de handeling; er is dus geen lijdend voorwerp.
   1. Werd HUN alweer de pas afgesneden?
   2. De prijs is HUN gisteren overhandigd.
3. Als er al een overduidelijk lijdend voorwerp bij de handeling staat; er kan natuurlijk maar één lijdend voorwerp bij een handeling staan.
   1. Wij geven HUN de mogelijkheid om prestaties te leveren.     (De mogelijkheid wordt gegeven)
   2. Sinterklaas vertelde HUN het hele verhaal.                         (Het hele verhaal wordt verteld)
   3. Wij wensen HUN een goede reis.                                        (Een goede reis wordt gewenst)

Hen of hun

Om de een of andere reden is hen  op dit moment in de mode. Veel mensen denken dat hun  als persoonlijk voornaamwoord altijd fout is, maar hun  is een prima meewerkend voorwerp natuurlijk: een ontvanger. Aan minister Schippers hoor je dat zij hen  wel chic vindt én dat zij vroeger dan misschien wel het meewerkend voorwerp kon vinden, maar geen idee had wat dat dan voor consequenties had.

'Hen' gebruik je als lijdend voorwerp en na een voorzetsel.

Ik heb hen  gisteren niet gezien.
We hebben de boeken aan hen  gegeven.

'Hen' en 'hun' gebruik je niet voor dingen/voorwerpen, je gebruikt dan 'ze':

Waar heb je de jassen gelaten? Ik heb ze (MV) eerst een grondige wasbeurt gegeven, daarna heb ik ze (LV) aan de kapstok gehangen.

Hun gebruik je als meewerkend voorwerp als het woordje aan (of voor) er niet voor staat.

We hebben hun de boeken gegeven.
De eigenaar heeft hun de toegang ontzegd.

MAAR
We hebben de boeken aan hen gegeven.
(ook meewerkend voorwerp, maar met een voorzetsel: aan)